Gerrit Keeman, de onderwijsassistent die vorige week op non-actief gezet werd nadat hij een scholier ‘bij het nekvel greep’, heeft excuses ontvangen van de school. Mosterd na de maaltijd, als je het mij vraagt.
De situatie was helder, mede dankzij het filmpje dat enkele scholieren online plaatsten na het incident. Nadat Keeman uitgescholden werd en hij een kruk naar zich toegeworpen kreeg, legde hij zijn hand in de nek van de leerling met het verzoek het lokaal te verlaten. Keeman werd op non-actief gezet, terwijl de leerling na een korte schorsing weer in de schoolbanken zat. Het ‘nekvel-incident’ was geboren. Nu, na een week vol negatieve publiciteit, biedt de school pas haar excuses aan.
Nekharen Waar mijn nekharen van overeind gaan staan, is dat de school van Keeman in eerste instantie nul vertrouwen toonde in haar eigen personeel. Een goede school, een goede directie, staat achter haar personeel. Niet voor ze om ze nog een klap in het gezicht te geven door hen op non-actief te zetten. Als de school ballen had gehad, hadden ze Keeman direct gesteund en gezegd: ‘Een vervelend voorval, maar wij werken hier met professionals. Het zal wel nodig zijn geweest’. Helaas voor Keeman - die nog maar één week hoefde tot hij met pensioen ging - koos het Kennemer College ervoor om van hem een voorbeeld te maken. Een grove inschattingsfout bleek achteraf: ze hadden er meer aan gehad om naar de leerlingen uit te stralen dat de directie niet met haar personeel laat sollen.
"De school vindt het vooral vervelend dat Nederland massaal de kant van de onderwijsassistent heeft gekozen."
Excuses
Een week later biedt de school alsnog haar excuses aan. Ze geven in een verklaring aan dat ze Keeman ‘vrijstelling van zijn werkzaamheden’ wilden bieden na het incident, maar dat hij het helaas als een schorsing heeft ervaren. De school betreurt het hele voorval. In mijn opinie vindt de school het vooral vervelend dat Nederland massaal de kant van de gedupeerde onderwijsassistent heeft gekozen. Hierdoor nemen ze nog steeds geen verantwoordelijkheid voor hun acties. Na een hoop negatieve publiciteit konden ze niets anders doen dan hun eigen hachje redden met een slap excuus.
Watjes-cultuur
Begrijp me niet verkeerd; ik snap dat je een kind niet mag aanraken. Maar je mag ook geen krukken gooien. Ik begrijp dat het Kennemer College een professionele cultuur wilt uitstralen, maar door partij te kiezen voor een groep die óók fout is geweest - in dit geval de leerling - maken ze zichzelf niet bepaald geloofwaardig.
Scholen moeten meer opkomen voor hun personeel en weer vertrouwen in hen krijgen. En misschien nog belangrijker: dit ook uitstralen naar alle betrokken partijen. Deze watjes-cultuur in het onderwijs zorgt voor zijn eigen ondergang. Laten we hopen dat de school van Keeman dit nu ook gaat begrijpen en van haar fout leert.