Vorige week stierf George Floyd nadat een politieagent negen minuten lang op zijn nek zat tijdens een arrestatie. Floyds dood is de aanjager voor protesten door heel de Verenigde Staten en daarbuiten. Een aspect van de protesten is het telkens terugkerende grensoverschrijdende gedrag van de Amerikaanse politie. Hoe los je dit op? Een conservatieve Engelsman uit de negentiende eeuw biedt het antwoord.
Een politiemacht met grote problemen
De Amerikaanse politie heeft een institutioneel probleem met grensoverschrijdend gedrag waarvan vooral niet-blanke mensen de dupe zijn. De gevolgen voor agenten die over de schreef gaan zijn vaak minimaal. In sommige staten duurt de opleiding tot politieagent maar acht weken. Overtollig legermaterieel, zoals pantservoertuigen, wordt aan politieafdelingen doorverkocht en zo zijn er nog veel meer problemen te benoemen.
Het grotere probleem is dat deze zaken niet verbeteren. Sommige politievakbonden ondersteunen bijvoorbeeld trainingen die geweld idealiseren en de gevolgen voor mensen wegwuiven. Het is niet alsof het in Europa perfect is. Hier zijn dezelfde problemen, gelukkig in minder ernstige vorm. Maar wat kun je hieraan doen? Het antwoord ligt bij de basis van wat de politie zou moeten zijn en doen.
‘Policing by consent’
Sir Robert Peel (1788-1850) was minister van Binnenlandse Zaken van het Verenigd Koninkrijk van 1822 tot 1830. Hij ontwikkelde een beter georganiseerde politiemacht voor de grote en snel groeiende metropool Londen. In 1829 was het zover. De Metropolitan Police Force werd gesticht, met het bekende hoofdkwartier Scotland Yard. Het idee: elke politieagent is een burger in uniform en onderdeel van de gemeenschap. Deze gemeenschap geeft politiemensen toestemming om politietaken uit te voeren.
"Preventie zou de basistaak en het uitgangspunt van de politie moeten zijn. Niet onderdrukking of zwaar optreden."
Negen principes
Aan de basis van het Peeliaanse idee voor een moderne politiemacht in een democratie liggen een negental principes. Die moeten zorgen dat de politie haar positie en taak nooit uit het oog verliest. Voor de heftige discussies die momenteel plaatsvinden in de VS en over de wereld zijn de volgende de belangrijkste:
‘De basistaak van de politie is om misdaad en wanorde te voorkomen.’
Preventie zou de basistaak en het uitgangspunt van de politie moeten zijn. Niet onderdrukking of zwaar optreden, zoals we eerder deze week zagen in Washington D.C.. Daar verjoeg de politie vreedzame demonstranten bij een kerk met traangas, zodat Trump voor het gebouw kon poseren voor een foto.
‘Het uitvoeren van politietaken is altijd afhankelijk van de publieke goedkeuring van de daden en het gedrag van de politie.’
Als het optreden van de politie niet meer aan de gemeenschap uit te leggen is, heb je gefaald als politiemacht. Je moet altijd kunnen uitleggen waarom je iets gedaan hebt en daarin steun van de gemeenschap vinden. Het structureel gebruik van dodelijk geweld tegen de zwarte bevolking van de VS heeft geleid tot een dieptepunt in die goedkeuring.
‘Erken dat de mate waarin de politie met de gemeenschap samenwerkt de noodzaak tot het gebruik van fysieke macht vermindert.’
Het ‘wij tegen zij’-gevoel is een van de belangrijkste redenen dat het nu fout gaat in de VS. Hoe meer de politie samenwerkt met de gemeenschap om deze beter te maken, hoe minder zij geweld hoeft te gebruiken. Omgekeerd zorgt het gebruik van geweld er dus ook voor dat de gemeenschap minder bereid is om samen te werken.
‘Altijd zoeken naar en behouden van publieke goedkeuring, niet door de gemeenschap naar de mond te praten, maar door onpartijdig op te treden.’
Dit principe is in de huidige discussie over George Floyd, en alle tragische doden die hem voorgingen, alles wat er gezegd moet worden over hoe de politie zou moeten opereren. Zonder te kijken naar rijkdom, geslacht, familiebanden, religie, huidskleur, geaardheid, afkomst of sociale status.
‘De maatstaf voor een efficiënte politiemacht is de afwezigheid van misdaad en wanorde, niet de zichtbare actie van de politie om dit tegen te gaan.’
Het succes van de politie meet je niet aan het aantal arrestaties, het aantal veroordeelden of de hoeveelheid blauw op straat. Het voorkomen van misdaad en wanorde, onder andere door te kijken naar hun achterliggende problematiek, moet leidend zijn.
"Zonder het herstelde vertrouwen van de gemeenschap kan de politie onmogelijk haar werk doen."
Balans
De Peeliaanse principes zijn niet makkelijk te behouden. De balans tussen waakzaamheid en dienstbaarheid is voor elke politiemacht een zoektocht. De Londense politie kampt ook met veel problemen en kritiek, vaak terecht. Bij elke dwaling van de politie kan ze teruggrijpen op een van de Peeliaanse principes om te zien wat er fout ging en hoe het eigenlijk zou moeten. Deze principes kunnen helpen om het vertrouwen tussen de Amerikaanse politie en de gemeenschap te herstellen. Een eerste stap zou zijn om te erkennen dat de ‘wij tegen zij’-houding onwenselijk is, al helemaal als die racistische grondslagen heeft. Zonder het herstelde vertrouwen van de gemeenschap kan de politie onmogelijk haar werk doen.
Commenti