top of page
Foto van schrijverYuri J.P. Meesen

"Mijn lichaam is hier, maar mijn gedachten zijn in Portugal"

Het coronavirus teistert de wereld. De ogen zijn nu gericht op de doktoren, verplegers en ander zorgpersoneel. Hoe is het om in deze tijden in de zorg te werken? GeenKwats maakt deze week een serie waarin de Nederlandse zorghelden aan het woord zijn.



Denise Machado (29) is tandarts in een grote praktijk in Geleen. Ze behandelt alleen nog spoedgevallen. “Normale afspraken zoals controles gaan voorlopig niet door.” Alleen bij pijn mag je langskomen. Denk aan ontstekingen, een ongeluk of wanneer iemand gevallen is.


"Als we bijvoorbeeld boren, kunnen er kleine druppeltjes speeksel en bloed wegspringen."

“Voordat iemand mag komen, lopen we eerst een vragenlijst door. Heeft de patiënt koorts of andere corona-symptomen? Is hij of zij in contact geweest met iemand die het virus heeft? Als op één van de vragen het antwoord ‘ja’ is, wordt de beller doorverwezen naar een speciale praktijk voor mensen die (mogelijk) geïnfecteerd zijn. Daarnaast geven we natuurlijk geen handen en proberen we met zo min mogelijk mensen in de praktijk te zijn, dus er werkt maar één tandarts per dag.” Normaal gesproken is er ruimte voor acht behandelaren.


Is er dan geen gevaar? “We werken bij mensen in de mond. Als we bijvoorbeeld boren, kunnen er kleine druppeltjes speeksel en bloed wegspringen.” Een ideale manier voor het virus om zich verder te verspreiden. “We volgen strenge richtlijnen en zijn heel voorzichtig, maar ik ben soms een beetje bang. Ik werk toch door, omdat ik vind dat je de verantwoordelijkheid om voor je patiënten te zorgen niet kan opgeven als de situatie eng is.”


"Familie is super belangrijk in Portugal, ik ben ontzettend ongerust."

Machado’s moeder is bezorgd en belt elke dag vanuit Portugal. “Dat doet ze normaal ook. Maar het gespreksonderwerp is nu meestal ‘corona’. Ik vind het fijn om te horen hoe het bij mijn familie is.” Enkelen zijn besmet met het virus. “Familie is super belangrijk in Portugal, ik ben ontzettend ongerust.”


Haar grootste angst is dat haar oma van 88 jaar met astma het virus oploopt. “Ik ben ver weg en kan haar niet zien. Haar opzoeken zou onverantwoord zijn. Mijn lichaam is hier, maar mijn gedachten zijn in Portugal.”



コメント


bottom of page