Gegroet, coronalijers. Inmiddels kan ik stellen dat we hoe dan ook allemaal, op verschillende manieren, onder corona lijden. Je hebt letterlijk corona (best een grote kans). Of iemand die je kent heeft het. Of je lijdt erdoor omdat je de deur niet uit mag. Of je zaak lijdt onder corona. Of je lijdt aan coronalijers; zo ook ik.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar de situatie voelt een beetje alsof ik een gesprek probeer te voeren met iemand, terwijl een ander er constant doorheen tettert. Ik ben continu de draad kwijt in mijn hele coronabeeldvorming. Dus, zoals een echte Cherique dat betaamt: ik zoek verheldering op papier. Even wat perspectieven op een rijtje.
1. Influencers kunnen we gelukkig wel overslaan tegenwoordig. Die hengelen zo nu en dan een of andere dermatoloog ergens vandaan voor een podcast, om aan te tonen dat ze zich op ‘expertise’ baseren. Ze hebben “respect voor corona” en proberen verder alleen maar duidelijk te maken dat “mensen en zaken kapot gaan door de situatie”. Maar dat heb je wel eens met een pandemie, lijkt me. Piloten (met een salaris van 10k per maand) vervolgens als voorbeeld noemen was ook onhandig. Gelukkig is de staatssteun eindig gebleken.
"De mensen die het masker principieel niet dragen, zijn door corona wellicht in een puberteit beland. Totaal ontredderd zonder stamkroeg en proefhapjes in de supermarkt."
2. Ik voel me bijzonder burgerlijk door het hele gebeuren. Waar mensen steeds ongeduldiger worden - wat ik volledig begrijp - word ik alleen maar neurotischer. Ik ging in quarantaine na een bruiloft (zonder klachten), annuleerde mijn manicure toen ik wél een tijdelijke snotneus had (door het slapen onder een open raam), cancelde mijn verjaardag met vriendinnen, maakte plannen om een levensgroot kerstdorp te gaan bouwen, keek op vrijdagavond naar The Masked Singer (ik weet het, schrijnend), vroeg me hardop af wat al die mensen in de studio van VI moeten, en doolde vrijwel direct na de mondkapjessuggestie van ome Rutte met zo’n ding door de supermarkt. Omgeven door in mijn nek hijgende, voorkruipende, mondkapjesloze risicofiguren. Een frustratie voor velen: de nonchalante risicogroep waar wij ons allemaal zo voor lopen uit te sloven. Genietend van de oude dag, mopperend over de naïeve jeugd. Ik ben inmiddels dan ook zo burgerlijk dat ik me druk maak over fiscale gevolgen. De gevolgen die de risicomopperaar ongetwijfeld in veel mindere mate zal ondervinden dan ik.
3. Even over die mondkapjes, het is toch wat. Mensen die er complete dagen mee moeten werken hebben recht op een klaagzang. De mensen die het principieel niet dragen, zijn door corona wellicht in een soort van puberteit beland. Totaal ontredderd zonder stamkroeg, bier, seksclubs en proefhapjes in de supermarkt. Ze hebben schijt aan de werkdruk in de zorg en geven nog een trap na door als een klein kind over dat mondkapje te staan stampvoeten. Als ome Rutte iets voorstelt doen we het niet, punt. Dat is tenslotte iemand met autoriteit en dat moeten we niet. Toegegeven: we moeten iets met de problemen in de zorg, want veel langer kan dit niet duren, maar het is nu eenmaal nog niet zo ver. Waar eindigt die recalcitrante houding van het volk? Bij zelfs de simpelste adviezen wordt er weer een jurist ergens achter zijn laptop vandaan geplukt. Is dit legaal? Zijn die mondkapjes wettelijk verplicht? Nee? Oké, tabee! Of zo’n C-journalist die dan na de persconferentie naar de ‘juridische basis’ gaat vragen. Ontzettend verwerpelijk en bovenal vermoeiend, dat deze lui geen enkele morele verplichting voelen. Persoonlijk kan ik me niet zo druk maken om dat lapje stof (of het nu werkt of niet), maar kennelijk behoor ik dan tot de groep mensen die ‘murw geslagen is en de kudde volgt’. Sorry, ik wist niet dat je boos werd.
"Mijn teleurstelling kent geen einde. We kunnen blij zijn dat Rutte überhaupt nog zin heeft om iets voor ons te regelen."
4. Door de beledigingen van deze mensen krijg ik zin om ze nóg bozer te maken. Ze lijken totaal niet bezig met de wegen waarop ze rijden, en de winkels, ziekenhuizen en scholen waar ze naartoe kunnen. Of de overheidssteun die ze krijgen met ‘moneymaker @ UWV’ op hun profiel. Maar, (com)plottwist: ook dat is het werk van de overheid. Doorgaans zijn dit ook Trumpbewonderaars. Want ja: als er een land is dat shit écht op orde heeft, is het wel de VS. Joejoe. Mijn teleurstelling kent geen einde. We kunnen blij zijn dat Rutte überhaupt nog zin heeft om iets voor ons te regelen. Dat hij zich weer verkiesbaar stelt. Ik vind dat hij wel wat stemmen verdient. Al stem ik alleen al op hem om onze coronapubers eindeloos op de zenuwen te werken.
5. Corona is niet heel gevaarlijk. Dat argument kennen we inmiddels. Mensen vallen niet om met de bosjes en we komen er wel overheen allemaal. Klopt, dat is zo. En toch heb ik het liever niet aan mijn fiets, hoor. Je weet het allemaal maar niet. Bovendien heb ik vernomen dat bepaalde mensen hun geur- en smaakvermogen voor onbepaalde tijd verliezen door aangetaste zenuwen, en dat alleen al is voor mij genoeg om me zo lang als nodig voor corona te verstoppen. Ik snap dat anderen dit belachelijk en onhoudbaar vinden. Verstoppen onder een dekentje, op de bank. Met een filmpje, kaarsjes en een pak custardcakejes. Wat wordt ons toch allemaal aangedaan. Maar zeg nou eerlijk: zonder geur en smaak heb je er straks bijzonder weinig aan als die horeca weer opengaat.
"Op het eerstvolgende festival proosten we met de nodige goudgele rakkers op het gezellige leven dat voor ons ligt. In 2033."
Al sinds de eerste editie van Locorona ben ik onveranderd van mening dat we dit varkentje het snelst ontsmetten met eensgezindheid. Anders discussiëren we elkaar nog een eeuwigheid het ziekenhuis in. Een tijdelijk strengere lockdown is nog steeds aantrekkelijker als dat betekent dat we volgend jaar weer enigszins een normaal leven hebben. Uiteraard ben ook ik van mening dat de gevolgen voor de economie niet langer te overzien zijn, en dat de oplossing wellicht elders ligt. Maar tot die tijd gedraag ik me gewoon, want zelf ben ik nog niet met die oplossing op de proppen gekomen. Gelukkig doen familie en vrienden ook nog mee. Het is een beetje zoals een sportschema met de nodige discipline volgen en geleidelijk afvallen, op weg naar het beste resultaat. Ook al betekent dat dat we nu zelfs niet meer mogen borrelwandelen om verjaardagen van vriendinnen te vieren. Downloaden we dat eeuwige Houseparty maar weer, voor wat gezelligheid bij ons glaasje wijn. Aan eenieder die vrede heeft gesloten met de huidige maatregelen, mét mondkapje het wijnrek plundert en groepsapps opleukt met GIF’jes van Martien Meiland of Schmidt: ik ben blij met jullie. Op het eerstvolgende festival proosten we met de nodige goudgele rakkers op het gezellige leven dat voor ons ligt. In 2033. Ha, grapje. Zoals jullie van me gewend zijn sluit ik positief af: naast de eerder getipte WoonTips-pagina (waar iedereen momenteel losgaat met goudkleurige glitterspray voor de feestdagen) heb je ook nog Facebook-icoon Henny Spekkenbonen om wat waarde aan je dagen toe te voegen. You’re welcome!
Meer lezen van Cherique’s reflecties op de coronacrisis? Check dan haar Locorona-rubriek.