‘Locorona’: Zelfst. nm. (v.) mentale staat van wanhoop in tijden van pandemie en besmettelijke meningen
Als je denkt dat het coronavirus hardnekkig is, think again. Weet je wat pas hardnekkig is? De eindeloze stroom aan meningen over het coronavirus. Ooit hoorde ik iemand zeggen: “Meningen zijn net als navels. Iedereen heeft er een, maar je hebt er geen fuck aan.” En hoewel destijds weggelachen, voel ik dit vandaag.
Of ik het nu wilde of niet, de afgelopen dagen was ik getuige van de diverse reacties op het virus. Van ons Nederlanders. Een volk waarvan ik een redelijk hoge pet op had. Inmiddels heeft die hoge pet helaas plaatsgemaakt voor een enorme papieren zak. Die ik ver over mijn hoofd wil trekken. Om vervolgens mee in de grond te verdwijnen. Zacht snikkend.
Een overzicht van de soorten reacties in Nederland:
1. De schrijnende schreeuwer: “Oprutten!!!!! Weg met deze man!!!! Het onderwijs en de zorg weer de dupe!!! Hoe dom kun je zijn!!”
2. De susser die met emmertjes water richting zee aan het rennen is: “Mensen, het is belangrijk om NIET in paniek te raken.”
3. De hoarder. Snelt naar de lokale supermarkt om acht uur ‘s ochtends. Zoekt vervolgens ruzie op de parkeerplaats wegens gebrek aan plek. Want wc-papier is verdomme schaars en we moeten het verstand dat in ons achterste groeit goed onderhouden. Vervolgens slaat de hoarder 57 pakken meel in om eigen brood mee te bakken. “Je kunt maar beter voorbereid zijn hè, haha!” Laconiek lachend naar de buurvrouw in gang 7. Trekt tot slot nog even het schap met chloor leeg en loopt met opgeheven hoofd de supermarkt uit.
4. De olijke optimist: “Zo, wat wordt het opgeblazen allemaal, hè!”
5. De alto: “Ja, maar laat ik het zo zeggen: dit virus is gepland. Illuminati confirmed. Wedden, dadelijk komt er een vaccin. Ik trap daar niet in hoor. Maar je moet het zelf maar weten, hè.”
6. De alwetende: “Het virus kan NIET overleven in warme temperaturen. En het is alleen gevaarlijk voor risicogroepen, zoals ouderen en zieken. Als je je adem langer dan tien seconden inhoudt, kun je testen of je besmet bent.”
7. De Speld: bericht tussendoor dat Rutte de 101 dalmatiërs uit elkaar haalt (love it).
"De recreatieve bourgondiër liet alles uit de handen vallen om naar de coffeeshop te sprinten."
8. Mijn zus: “Maar er gaat geen enkel feestje meer door. Wat nu?” (Love that too).
9. Mijn vriendinnen: bestellen Coronaatjes met me, want living on the edge.
10. De corporate huispakkenbrigade: “Superchill, thuis werken!”
11. De corporate huispakkenbrigade die het leuk vindt voor één dagje: “Hey collega’s ik mis jullie hoor!” (tetterend door de microfoon van de laptop, in een bijzonder chaotische Teams-vergadering)
12. De relativerende relnicht: “UNAAAA CORONA BLANCAAAAAAAA!”
13. De recreatieve bourgondiër: liet alles uit de handen vallen tijdens de persconferentie op 15 maart, om naar de coffeeshop te sprinten. I was gonna go to class, but then I got high (Afroman, never forget).
14. Cherique, een week geleden: “Ik ben niet bang, hoor. Geen paniek te bekennen bij mij. Ik zou het virus prima overleven. Ik ben kalm, volledig ontspannen. Maar ja, je moet het ook niet opzoeken hè. Ik maak me wel zorgen om mijn oma en mijn kleine neefje van vijf maanden. Dat ik die dan zou besmetten.”
"In tijden als deze vindt de Nederlander het altijd wel lekker om de schuld bij iemand te kunnen neerplempen."
Vandaag constateer ik een nieuwe wending bij mezelf. Ik ben nog wel ontspannen, hoor. Maar aanvullend heb ik gewoon echt heel veel zin om een broodmes tussen mijn ribben te steken en er rondjes mee te draaien. Want ik ben het een beetje zat.
Shout-out naar Mark Rutte. Je zou maar in zijn schoenen staan. In tijden als deze vindt de Nederlander het altijd wel lekker om de schuld bij iemand te kunnen neerplempen. En wie anders dan Mark? Het arme ding heeft het tijdens zijn sollicitatiegesprek ongetwijfeld niet gehad over zijn hands on mentaliteit bij een totaal chaotische pandemie van proportie. Dus hé: laat de man een beetje met rust en wees eens lief voor elkaar. Ik zou een mediastop wel lekker vinden. Al is het maar een weekje, geen corona- en haatprikkels. En laten we vervolgens hopen dat het virus inderdaad vanzelf weer met de lentezon vertrekt. Elleboogje voor jullie en peace out (of in, wellicht).