"Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen als ik iemand besmet"

Het coronavirus teistert de wereld. De ogen zijn nu gericht op de doktoren, verplegers en ander zorgpersoneel. Hoe is het om in deze tijden in de zorg te werken? GeenKwats maakt deze week een serie waarin de Nederlandse zorghelden aan het woord zijn.

Door Yves Lacroix

Myrte Ploumen (24) is hbo-student verpleegkunde. Een keer in de twee weken gaat ze naar de les; verder is het aan de slag op de werkvloer. Ze zit nu in haar derde jaar en hoort eigenlijk op de chirurgie- en urologie-afdeling te werken, maar sinds de coronacrisis werkt ze 36 uur per week op een volledig corona-positieve afdeling in een ziekenhuis in Limburg.

“Ondanks dat het emotioneel zwaar is, gaat het tot nu toe goed”, zegt ze. Ze hoeft nog geen overuren te draaien en veel van haar taken zijn hetzelfde gebleven. Tijdens haar dienst leest ze verpleegkundige verslagen, verzorgt ze patiënten en dient de benodigde medicatie toe. “Het grote verschil is nu dat we rekening moeten houden met besmettingsgevaar. We werken daarom twee uur lang aan de ‘vieze’ kant (de afdeling met positieve corona patiënten), moeten daarna door ‘de sluis’ om alles te ontsmetten en hebben dan pauze.”

"Ik vind het mooi dat mensen voor ons klappen, maar we bedelen al jaren voor loonsverhoging."

Omdat ze op een ‘vieze’ afdeling werkt, let ze buiten het ziekenhuis extra op. “Als ik thuiskom, trek ik eerst mijn schoenen uit en zet ik ze in een zakje aan de kant. Daarna spring ik meteen onder de douche. Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen als ik iemand in mijn buurt zou besmetten.” Ze is al twee en een halve week niet meer thuis geweest. Haar moeder is longpatiënt, dus woont ze tijdelijk bij haar schoonfamilie. “Mijn moeder begrijpt dat het even niet anders is.”

“Je hoort van steeds meer mensen dat ze respect hebben voor wat je doet. Die waardering is fijn. Maar dan denk ik: ‘Ik werk altijd in een ziekenhuis! Ook als er geen crisis is’.” Ze hoopt dat deze tijd aantoont hoe belangrijk de sector is. “Ik vind het mooi dat mensen voor ons klappen, maar we bedelen al jaren voor loonsverhoging.”

"Het beroep heeft ook een keerzijde. Je kunt niet iedereen redden."

Gelukkig neemt ze haar werk niet mee naar huis. “Ik dans één keer per week en heb lieve vriendinnen die ook allemaal in de zorg werken. Als het even teveel wordt, kan ik ze altijd bellen. Omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten kunnen we makkelijk ons ei bij elkaar kwijt.”

Ondanks de crisis vindt Ploumen het nog steeds een geweldig beroep. “De waardering die je van patiënten en familie krijgt is vaak het mooiste. Daarmee sla je jezelf door de personeelstekorten of emotionele gebeurtenissen heen.” Maar het beroep heeft ook een keerzijde. “Je kunt niet iedereen redden.”

#YvesLacroix #MyrtePloumen #Zorgportret #Coronacrisis #Corona #Interview #Gastbijdrage