Iemand die tatoeages heeft, is waarschijnlijk een crimineel. Dat is vaak het vooroordeel. Niets is minder waar. Ook aan de andere kant van de wet, bij de politie, zijn ze te vinden. Achter elke tattoo zit een verhaal, gedachte of herinnering. Redacteur Yuri Meesen maakt een serie over de tattoos van onze dienders. Nick Janssen van de politie in Maastricht trapt de GeenKwats Ink-serie af.
Nick Janssen (33) is politieagent in Maastricht en was jarenlang fervent taekwondoka. Een samoerai met een rijzende zon, een aantal sterren in de wolken, het Mandarijnse teken voor oma en een half Latijnse half Italiaanse spreuk bedekken driekwart van zijn rechterarm. Deze memorial sleeve is een eerbetoon aan een aantal belangrijke personen in zijn leven.
“Ik heb mijn hele leven vechtsport gedaan. Met vijf jaar ben ik begonnen met judo. Via het Japanse jiujitsu ben ik rond mijn tiende met taekwondo begonnen. Ik trainde tot drie keer per week en in het weekend had ik vaak wedstrijden. Ik was het werkpaard van de club. Er waren jongens met meer talent, maar ik kon altijd meekomen omdat ik zo hard trainde. Toen op mijn achttiende mijn trainer Luigi overleed, ben ik gestopt."
"Inmiddels besef ik dat ik er niets aan had kunnen veranderen."
"Hij verhing zichzelf in november 2010. De samoerai is voor hem. Luigi stond op een standbeeld voor ons. Hij werd ooit wereldkampioen en was de jongste in Europa met de zevende dan [de graden na de zwarte band, red.]. Ik beschouw hem als mede-opvoeder. Taekwondo leert je veel fundamentele dingen: respect, regels volgen en natuurlijk jezelf verdedigen. Luigi zei altijd: ‘Je hebt een zwarte band en les van mij. Het is niet de bedoeling dat je van de eerste boerenkinkel klappen krijgt. Ik haal je liever op bij de politie dan bij de EHBO.’ Hij leerde me dat hard werken wordt beloond, opkomen voor jezelf en dat je moet vechten voor wat je lief is.”
“Hij was vijftig jaar oud en topfit, maar kennelijk ging het psychisch toch niet goed met hem. Ik zag hem vaak; tijdens de training, maar hij zat ook regelmatig bij ons thuis aan tafel. Ik heb nooit geweten dat het niet goed ging. Hij had de sleutel van de sporthal, dus toen hij er destijds de eerste keer niet was, heb ik hem een boos bericht gestuurd: ‘Oelewapper, wij staan zonder sleutel voor de sporthal.’ Zelfmoord had ik nooit verwacht. Achteraf vallen er dingen op zijn plek, maar ik heb er moeite mee gehad dat ik het niet heb zien aankomen. Inmiddels besef ik dat ik er niets aan had kunnen veranderen.”
"Ze wilde niet dat ik mijn spaargeld plunderde; sparen vond ze heel belangrijk.”
“Het Mandarijnse teken voor ‘oma’ spreekt voor zich. Mijn oma was mijn peetmoeder en een beetje mijn tweede moeder. Een steun en toeverlaat. Ze woonde bij ons om de hoek. Ze was vaak bij ons of wij bij haar. Mijn opa is jong overleden. Oma overleed in 2013, een week voordat ze 75 werd. Ze was zo lief: toen ik een auto kocht en dat een enorme miskoop bleek te zijn, betaalde mijn oma een deel van de reparatie. Ze wilde niet dat ik mijn spaargeld plunderde; sparen vond ze heel belangrijk.”
“De sterren tussen de wolken zijn voor overleden familieleden in het algemeen. De tekst die mijn tattoo afsluit hoort daarbij: ‘Sempre fildilis familae in memoriam’. Het betekent: ‘Altijd trouw aan familie in nagedachtenis’. Dat staat voor het sterke familiegevoel dat ik heb.”
Comments