In GeenKwats Ink gaat redacteur Yuri Meesen op zoek naar de verhalen achter de tattoos. In deze reeks staan de mannen en vrouwen bij de politie centraal.
De Tsjechisch-Duitse Martina Richter (42) is planner bij de politie in Venlo en heeft al een aardige tattooverzameling. Beide armen en benen staan grotendeels vol. Op de buitenkant van haar rechteronderbeen staat een leeuw met een groene en bruine water coloring achtergrond. Het is het sterrenbeeld van haar vader, die twee maanden voor haar geboorte overleed.
“Vier dagen voor zijn 39e verjaardag is mijn vader overleden aan een gesprongen blindedarm. Toen die knapte zijn er bacteriën in zijn hart terecht gekomen. Het stomme aan dit verhaal is dat hij een week eerder met mijn moeder naar het ziekenhuis ging met buikpijn. De arts stuurde hem weer naar huis: ‘Gaat wel over’, zei hij. Niet dus, hoogzwanger bleef mijn moeder alleen achter.”
“Mijn vader is begraven bij zijn ouders in Tsjechië. Eind jaren 60 tijdens de revolutie is hij via Oostenrijk naar Duitsland gevlucht, waar hij mijn moeder heeft leren kennen. Zij vertelt me nog regelmatig dat mijn vader zich zo op mij verheugde. De verhalen over hem zijn altijd positief. Ze voeren veel op het bootje van mijn vader en ze reisden veel samen: strandvakanties, korte tripjes. Hij was de liefde van mijn moeders leven.”
"Een kok ga je ook niet vertellen hoe hij moet koken."
“Mijn moeder deed alles voor mij en onze relatie is nog altijd super goed, maar er was altijd een gemis. Mijn stiefvader heeft die plek nooit kunnen opvullen. De nieuwe relatie van mijn moeder heeft van mijn vierde tot mijn zestiende geduurd. Veel te lang. Die man accepteerde mij niet en hij was ook niet goed voor mijn moeder. Ik miste mijn vader daardoor extra erg.”
“Ik wilde mijn vader daarom koesteren op mijn manier: met een tattoo. Ik ben er altijd in geïnteresseerd geweest. Ik volg veel tatoeëerders op social media en ik verzamel tattoos van artiesten die ik goed vind. Ik vind het belangrijk dat ik hen zo vrij mogelijk laat. Ik vertel wat ik wil en dan geven zij daar een eigen draai aan, dan krijg je het beste resultaat. Een kok ga je ook niet vertellen hoe hij moet koken. Ik ben er onder andere al voor in Brussel, Istanbul en Amsterdam geweest. In november heb ik in Essen een afspraak voor mijn scheenbeen. Daar ben ik een beetje bang voor, het is een pijnlijke plek, toch heb ik er al zin in.”
"Ik heb bij het graf gezeten en heel hard moeten huilen. Dat gaf een goed gevoel."
“De tattoo voor mijn vader is een jonge leeuw. Dat was zijn sterrenbeeld en ik wilde dat ‘ie jong was omdat hij zo jong is gestorven. Als ik er naar kijk denk ik aan hem: aan de verhalen van mijn moeder en aan oude foto’s. Op veel foto’s die ik nog van hem heb staat hij met een sigaret in zijn mond. Ik heb altijd gezegd: ‘Ooit ga ik een sigaretje met hem roken’. Een jaar of vier geleden, toen rookte ik nog, ben ik naar het graf gereden om er eentje op te steken. Ik heb bij het graf gezeten en heel hard moeten huilen. Dat gaf een goed gevoel. Het was goed, het was oké.”
In GK Ink gaat redacteur Yuri Meesen op zoek naar de verhalen achter de tattoos. In deze reeks staan de mannen en vrouwen bij de politie centraal. Meer lezen? Klik dan hier.