Voordat ik de veroordelende toorn van de moedermaffia op mijn dak krijg: ja, ik ben ontzettend blij met mijn kind. Ja, de tranen springen in mijn ogen van geluk bij elk scheetje, lachje of snikje. En ja, ik hou van overdrijven. Behalve dan als ik zeg: moeder zijn is soms ontzettend zwaar.
Het begint al als je zwanger bent. Als ik Instagram en voorgaande barende vrouwen moet geloven is een baby dragen het mooiste dat je ooit gaat overkomen. Negen maanden glitters, de beroemde zwangerschapsgloed en eenhoorns die elke ochtend rond je bed dansen. In mijn geval was het misselijkheid, maagzuur en niet verder dan vijf meter kunnen lopen omdat ik de omvang van een olifant had. En dan de opmerkingen als je tegen al die ervaren moeders durft te klagen over je fysieke en geestelijke gesteldheid. 'Geniet er toch van', 'Ben blij dat je nieuw leven mag dragen' en 'Je weet waar je het voor doet: het wondertje in je buik'.
"Natuurlijk geniet je van je kind dat een hazenslaapje op je borst doet, maar niemand ziet dat je al je derde kerstfilm aanzet die dag."
De eerste weken na de geboorte zit je in een constante loop van verschonen, voeden, slapen. Elke drie uur opnieuw. Je kind reageert nergens op, kan soms alleen maar huilen en eerlijk... dat is echt belachelijk saai. Maar niemand praat over het feit dat die roze wolk soms achter een verdraaid grijs exemplaar zit. Want je moet blij zijn dat je dit is gegund, je moet vertrouwen op je natuurlijke moederinstinct en genieten van het feit dat ze nog zo klein zijn. Maar soms is moeder zijn ook eenzaam. Natuurlijk geniet je van je kind dat een hazenslaapje op je borst doet, maar niemand ziet dat je al je derde kerstfilm aanzet die dag. Niemand ziet dat je soms geen tijd hebt om je aan te kleden. En niemand ziet dat je de deur niet uit durft, omdat je kind een vreselijke huildag heeft. Soms voelt het alsof mensen jou niet meer zien, want je bent nu moeder.
Weet je, het wordt leuker. Mijn dochter is tien weken oud, brabbelt en lacht naar me. Ligt geïnteresseerd naar de muziekmobiel in haar box te staren en leert elke dag meer. Ze is een makkelijk kind, belachelijk tevreden. Maar dat neemt niet weg dat het soms zwaar is. Voor alle mama's die zich hier niet in herkennen: je kent blijkbaar een heel goed trucje, ga vooral zo door! Maar voor alle mama's zoals ik: keep up the good work en vergeet niet; je bent niet alleen.