‘Je schermtijd vorige week was gemiddeld 3 uur en 10 minuten per dag.’ Elke week bekijk ik deze notificatie op mijn iPhone met enige verbazing.
Spendeer ik echt drie uur per dag aan scrollen door sociale media, appjes beantwoorden en online shoppen? Ik dacht van niet, totdat ik het schermtijdrapport beter ging bekijken. Op sommige dagen haalde ik de drie uur alleen al met WhatsApp.
We kunnen niet meer leven zonder onze smartphones. Hoewel we er veel mee kunnen, onderschatten we de negatieve gevolgen van het overmatig gebruik. Voor het slapengaan nog even appen? Liever niet, om slaapproblemen te voorkomen. Continu je telefoon checken terwijl je met vrienden samenzit? Het wordt je niet in dank afgenomen. We zijn bang om iets te missen als we een paar minuten offline gaan.
Soms mis je inderdaad iets. Een appje van een vriendin die iets leuks heeft meegemaakt of een berichtje van je collega dat je iets bent vergeten te doen. Steeds vaker vraag ik me af: hoe erg is het om dit soort berichten even te missen? Een uurtje later reageren kan ook. Mocht er nou echt sprake zijn van een noodgeval, dan belt de ander wel.
"Eigenlijk mis je niets, maar win je juist: meer rust, minder stress, en een betere nachtrust."
Ik zet mijn internet nu meestal voor een paar uurtjes uit: geen notificaties en geen drang om telkens je startscherm te bekijken. Voor alle mede people pleasers onder ons: in het begin moet je even doorbijten. Niet iedereen heeft meteen door dat je bezig bent met een digital detox (“Joehoe, leef je nog?”, “wat reageer jij langzaam!”). Wanneer ik uitleg dat ik minder met mijn telefoon bezig wil zijn, ontvang ik overwegend positieve reacties. Sommigen gaan ook de uitdaging aan. Ieder op zijn eigen manier. De een zet zijn telefoon in het weekend uit, de ander reageert na werktijd niet meer.
In tegenstelling tot vroeger, voel ik me niet langer beledigd als ik na een dag nog steeds geen reactie heb op mijn appjes. En van dertig ongelezen chats kijk ik ook niet meer vreemd op. Eigenlijk mis je niets, maar win je juist: meer rust, minder stress, en een betere nachtrust. Langzaam merk ik dat het fear of missing out-gevoel afneemt en plaatsmaakt voor iets nieuws: een schuldgevoel naar die ene vriendin die al drie keer een vraagteken heeft gestuurd om te vragen of alles oké is.
Comments