Ik realiseerde me dit jaar dat ik ouder begin te worden. Het begon in januari met Aart Staartjes.
De vriendelijke doch brommige opa van Sesamstraat was overleden. Het was niet fijn om te horen, maar ook geen grote schok. De goede man was toen ik klein was al een oude opa. Terry Jones, een van de leden van het comedygezelschap Monty Python, overleed ook in januari na een treurige strijd tegen Alzheimer. De laatste keer dat ik hem op tv zag, nam hij een prijs in ontvangst voor zijn oeuvre van sketches, films en teksten. Zelf kon hij op dat moment niet meer spreken. Dat moest collega-Python Michael Palin voor hem doen, met tranen in zijn ogen.
In de zomer stierf Grant Imahara, een van de Mythbusters. Hij was plots overleden aan een aneurysma en was pas 49 jaar oud. Het deed me terugdenken aan de gloriedagen van Discovery Channel, toen je op elk moment van de dag kon inschakelen om iets te leren. ‘s Ochtends voor school en tussen de middag was het Pokémon, Dragonball Z of Discovery Channel. Eind oktober verloren we een filmlegende. Sean Connery was de originele - en voor veel mensen de enige - James Bond. Daniel Craig volgt hem aardig goed op en de Bond uit míjn jeugd was Pierce Brosnan, maar het was een moment dat me aan het denken zette.
"Eerst verdwijnen ze van je tv. Daarna verdwijnen ze uit je dagelijks bewustzijn."
Ik ben 32 en ik merk dat de beroemde mensen waarmee ik opgroeide langzaam aan het verdwijnen zijn. Eerst verdwijnen ze van je tv. Daarna verdwijnen ze uit je dagelijks bewustzijn en begin je ze te vergeten. Net voordat je ze vergeten bent, duwt het nieuws ze weer heel even naar de voorgrond: als ze sterven.
Eergisteren hoorden we dat acteur Bram van der Vlugt overleden is. Een vriend appte me het nieuws met de zin: “Sinterklaas is dood!” Dat zinnetje vertaalt in drie woorden alle verdriet, nostalgie en jeugdherinneringen die ik voelde bij de dood van deze man. Ook voordat ik de waarheid over Sinterklaas wist, wist ik dat hij de enige echte Sinterklaas was. En dat vind ik nog steeds. Ik sluit dit ellendige jaar dus af met de dood van Sinterklaas en diezelfde vriend vatte het perfect samen: “Nu zijn we echt volwassen.”