De ochtend van 16 maart. De uitslagen van de verkiezingen zijn nagenoeg definitief. De VVD is de winnaar, ondanks verlies van zetels. De PVV is de tweede partij en CDA en D66 delen het brons. Het electoraat verschuift opnieuw naar rechts. De Partij van de Arbeid is gedecimeerd naar een all-time low. Op de linkse flank viert echter een splinter van de PvdA een feestje. DENK veroverde namelijk drie zetels in de Tweede Kamer.
DENK staat naar eigen zeggen voor tolerantie en multiculturalisme. Ze zetten zich af tegen polarisatie en willen discriminatie blootleggen en aanpakken. Toen partijleider Tunahan Kuzu de fractie in de verkiezingsnacht toesprak viel een aantal zaken op aan de samenstelling van de aanwezige leden: ongeveer 90% was mannelijk. En een nog groter percentage had een islamitische migratie-achtergrond. De samenstelling van de groep leek erg homogeen en niet bepaald multicultureel.
Het begint pijnlijk duidelijk te worden: het multicultureel idealisme is lam. DENK is de facto de eerste moslimpartij van Nederland, of is in ieder geval sterk georiënteerd op islamitische waarden en gebruiken. De partij zal dat waarschijnlijk nooit openbaar verklaren, maar het verkiezingsprogramma, geënquêteerde en geïnterviewde kiezers verraden wellicht de ware aard van deze vereniging. Afstand nemen van Erdogan; dat gaat niet gebeuren. Je op de eerste plaats Turk voelen en toch in Nederland wonen moet gewoon kunnen. Is de vijfde colonne nu echt gearriveerd?
Polarisatie
De Kamerleden van DENK (alle drie moslim) hebben nu vier jaar de tijd om islamitisch getinte politiek te voeren in de Tweede Kamer. De afgelopen periode deden zij al voorstellen om islamitische elementen (bijvoorbeeld de Ramadan en het Suikerfeest) te verankeren in de Nederlandse cultuur. Ook hebben zij uitgesproken meningen over thema’s als integratie en het hebben van een dubbele nationaliteit.
Hoewel DENK claimt tégen polarisatie te zijn is er een kans dat de tegenstellingen tussen moslims en niet-moslims in Nederland juist verder uitvergroot worden. DENK en de tweede partij van het land zullen er beide electoraal garen bij spinnen. PVV versus DENK; de debatten zullen er niet bepaald keuriger op worden. De verschillen tussen niet westerse allochtonen en autochtonen worden door beide partijen benadrukt en zij zullen zich opwerpen als beschermer van hun achterban.
Uniculturele samenleving
We gaan de komende vier jaar misschien wel op weg naar een ware multiculturele samenleving. Een ideaal waar de linkse partijen al decennia naar streven, maar dat ze nooit goed hebben doordacht. Een misleidende term bovendien omdat deze eigenlijk staat voor één cultuur (en niet meerdere) die pluriformiteit tolereert. Zouden we niet juist moeten streven naar een uniculturele samenleving? Deze bestaat dan uit 17 miljoen vrije individuen die het eens zijn over een set normen en waarden waarop geen concessies gedaan worden. De democratische rechtstaat is de belichaming daarvan met elementen als vrijheid van godsdienst en vrij kunnen zijn van godsdienst.
Gelukkig neemt DENK wel deel aan het democratisch proces, waardoor de islamitische medeburger een duidelijke stem krijgt. DENK kan de komende jaren dan bewijzen waar ze daadwerkelijk voor staan: een multiculturele democratie of een geweldloze jihad met een stropdas.