top of page
  • Foto van schrijverJasper de Vreede

Al last van een posttraumatische Bitcoinstoornis?

Bijgewerkt op: 17 nov. 2020


Ik voel me de laatste der Mohikanen, want ik heb het licht nog niet gezien in de digitale munt. Kenners zweren bij de coin die ieder moment van de dag een andere waarde kan aannemen. Menig cryptomaniak heeft daarom inmiddels ook een haat-liefde verhouding met het digitale betaalmiddel. Ik zal echter niet zwichten om de inhoud van mijn spaarvarken te verzilveren voor een onzichtbaar valuta.

Daar waar nog niet zo lang geleden slechts een enkeling met een beetje verstand van economie wel eens gehoord had van cryptovaluta, lijken nu zelfs de bakker en de slager avondcursussen te volgen over cryptocurrency en blockchaintechnologie. De ‘Fear of Missing Out’ (FOMO) drijft velen om mee te doen met de hype. Het voornaamste argument blijkt het postcodeloterij-effect: bang zijn om spijt te krijgen wanneer de rest van de straat straks wel een bankrekening heeft met zes nullen. Geen enkel feestje gaat voorbij zonder dat de huidige koers even gecheckt wordt. De hunkering naar een vette winst – ‘verdiend’ met een aantal tikken in je wallet-app – is haast ruikbaar. Hoewel geld niet stinkt, aldus een wijze Romeinse uitspraak, lijkt er een luchtje aan deze zaak te zitten.

Wellicht zie ik als achterblijver slechts de ijsberg die de Bitcoin-vaarders denken te omzeilen. Of misschien heb ik het helemaal mis en kunnen de bakker en de slager de zaak binnenkort voorgoed sluiten en genieten van cocktails ergens op de Bahama’s. Toch blijken de financiële risico’s vaak te leiden tot kopzorgen. De eerste verontrustende berichten stromen binnen over slaaptekorten, depressies en andere cryptostress-gerelateerde symptomen. Het grote gevaar – zo waarschuwen wetenschappers – schuilt in de schommelende emoties die komen kijken bij een continue financiële besluitvorming. Het is slechts een kwestie van tijd voordat het Bitcoin-syndroom rijp is voor een opname in de DSM (hét handboek voor psychologen en psychiaters).

Los van deze symptomen vrees ik vooral voor een samenleving vol ongelukkige mensen die constant verlangen naar meer (geld), waarin ‘nooit meer werken’ een credo wordt waar wij naar zouden moeten streven. Wie weet zal in de toekomst de pensioenleeftijd voor velen niet meer ter discussie staan door een overschot aan Bitcoin-miljonairs. Tot die dag zal ik de digitale goudgravers echter met argusogen aanschouwen, mijn coins blijven verdienen door ouderwets werk te verzetten, en zo een posttraumatische Bitcoinstoornis omzeilen.

bottom of page