Rivka Valkenberg is ondernemer en richt zich op vrouwelijk leiderschap. Voor de vrouwenmaand van GeenKwats schreef zij een gastbijdrage.
Door Rivka Valkenberg
“Er komt een tijd dat je moet besluiten wie je wilt zijn: een wolf of een schaap”, zei een dierbare tegen me toen ik tiener was. Ik had totaal geen idee waar ze het over had en hoe vaak haar vraag nog door mijn hoofd zou flitsen. Ik schonk er verder dan ook geen aandacht aan. Totdat ‘de wolf’ steeds vaker op mijn pad verscheen; tijdens een vroege ochtend op weg naar een afspraak bij een zakenrelatie, als naamgenoot bij een wolvenopvang, als achternaam van mensen die mij dierbaar zijn, en ook in de spreekwoordelijke schaapskleren.
Mijn opvoeding zorgde ervoor dat ik een aardig meisje werd. Vrouwen wordt bij de opvoeding meegegeven dat succes en welzijn afhankelijk zijn van het goeddunken van anderen. Hard werken, vriendelijk en beleefd zijn, en vooral niet moeilijk doen. Dan kom je er wel. Net als veel andere jonge vrouwen geloofde ik dat. Mijn verbazing was groot toen ik merkte dat de realiteit anders is. In eerste instantie dacht ik dat het aan mij lag en paste ik me aan. Pas jaren later, toen de jongere vrouwen om mij heen me toevertrouwden dat ze met dezelfde vraagstukken kampten, werd ik wakker gemaakt en ging ik op onderzoek uit.
"Wij, vrouwen, blijven in de tussentijd vriendelijk lachen, ook wanneer de zoveelste ongepaste opmerking naar ons hoofd geslingerd wordt."
Emotionele intelligentie blijkt de belangrijkste competentie voor succes op de werkvloer. Vrouwen scoren op vier van de zes factoren hoger dan mannen: zelfkennis, zelfregulering, empathie en sociale vaardigheden. Op zelfmotivatie scoren mannen en vrouwen gelijk. Hoe is het dan mogelijk dat we dan nog steeds zo weinig vrouwen op cruciale posities zien? Waarom verdienen vrouwen nog steeds 16 procent minder dan mannen? Mannen voelen de denkbeeldige grenzen en ongeschreven wetten van de werkplek beter aan. Waarom? Omdat ze deze wetten en regels zelf gemaakt hebben. De meerderheid bepaalt de status quo. En die meerderheid bestaat doorgaans uit mannen. Geen wonder dus dat niemand zich stoort aan de ongelijkheid op de werkvloer. Ze hebben er zelf immers geen last van. Wij, vrouwen, blijven in de tussentijd vriendelijk lachen, ook wanneer de zoveelste ongepaste opmerking naar ons hoofd geslingerd wordt.
Wat ik me meer dan twintig jaar geleden niet realiseerde was dat de vraag die mij werd gesteld ging over leiderschap. Over wie ik als vrouw wil zijn in dit leven en over mijn eigen invloed daarop. Accepteer je de status quo, of analyseer je wat er gebeurt, kies je je oorlogen en houd je oplettend en gedisciplineerd de focus op je (eind)doel? Zeg het maar, ben je een wolf of een schaap?
Comentários