Al jarenlang heb ik een account op Marktplaats zonder er echt actief gebruik van te maken. Totdat ik onlangs ging verhuizen. Ik zag mijn kans schoon om mijn inboedel eens een grondige (en nodige) makeover te geven. Lees: nieuwe spullen kopen en oude meuk wegdoen. Juist ja, in die volgorde. Misschien vond ik dan gelijk ook dat schattige vintage tafeltje dat ik nog zocht. Ik kwam er bedrogen uit.
Enthousiast begon ik met het fotograferen van mijn spullen. Na het bepalen van de prijzen was ik klaar om met mijn boeltje de virtuele braderie op te gaan. Maar wat een walhalla van het online verkopen beloofde te zijn, bleek een digitale broedplaats voor hufterigheid. Het leek alsof met het digitaliseren van vraag en aanbod iedere vorm van beschaafdheid als sneeuw voor de zon verdween. Zie daar het resultaat van anonimiteit in combinatie met krenterigheid. Het was een confronterende gewaarwording.
"Dit zijn mensen die geen tijd verspillen aan hoffelijkheid maar onzinbieders die zonder enige gêne tien procent van de vraagprijs bieden."
Noem me ouderwets, maar ik verwacht een ‘Goedendag’ of ‘Hallo’ voordat we tot onderhandelen overgaan. De gemiddelde Marktplaatsfanaat niet. Dit zijn mensen die geen tijd verspillen aan hoffelijkheid maar onzinbieders die zonder enige gêne tien procent van de vraagprijs bieden. Of types die na het sluiten van de deal niet komen opdagen. Of mensen die jouw achtpersoons eetkamertafel wel van je willen overnemen als je deze ‘ff’ kunt komen brengen. Sure ‘Karin1956’, regel ik wel ‘ff’.
Bijna had ik de hoop opgegeven. Maar met de juiste mindfulnesstechnieken lukte het me uiteindelijk toch. Ik verkocht nagenoeg al mijn spullen aan mensen die er oprecht blij mee leken te zijn. De rest gaat naar de kringloop. Hopelijk vind ik daar dan ook dat ene tafeltje. Mijn account op Marktplaats gaat in elk geval weer terug op non-actief.