top of page
Foto van schrijverJessica van der Burgt

Geniet van je leven, in plaats van je tijdlijn

Bijgewerkt op: 29 sep. 2019


Terwijl ik op zaterdagmiddag in mijn bikini in de tuin lig te bakken, denk ik: 'Uitstekend moment om een fotootje op Instagram te plaatsen!'. Ik probeer mijn lichaam in allerlei bochten te wurmen om een enigszins aantrekkelijke pose aan te nemen en ook nog iets van de tuin zichtbaar te laten. Ondertussen geef ik mijn hond het bevel om op de achtergrond te gaan liggen. Maar na een aantal mislukte pogingen besluit ik het op te geven. Voor wie maak ik deze foto eigenlijk?



Mijn hele tijdlijn staat er vol mee: foto's van toegewijde 'insta-boyfriends' die over de grond kruipen om hun 'insta-wifeys' vanuit een goede hoek vast te leggen. Niet alleen stelletjes: hele vriendinnengroepen staan in de rij om één voor één verschillende poses aan te nemen met de ondergaande zon. En ondanks dat ik plaatsvervangende schaamte voel voor deze publieke voorstellingen, kleuren mijn wangen vooral rood omdat ik mezelf hier ook schuldig aan maak.


"Al die volmaakte plaatjes, een mens wordt er zo onzeker van."

Iedereen die mij kent, weet dat ik van fotografie hou. Het gaat mij vooral om het maken van herinneringen, het vastleggen van belangrijke momenten in mijn leven. Zo kan ik er later nogmaals van genieten. Een paar jaar geleden sloeg ik daar nog regelmatig in door. Dan draaiden mijn vakanties vooral om het scoren van een nieuwe profielfoto. Bij elk strand, elke ruïne en elke exotisch uitziende plant werd er geposeerd. Als er geen geschikte foto tussen zat, werd ik chagrijnig en begon het hele circus weer opnieuw. Waarom? Om aan de rest van de wereld - vooral mijn eigen vrienden en volgers op social media - te laten zien hoe fantastisch mijn leven is. En dat is mijn leven ook, maar ik betwijfel of iedereen behoefte heeft aan nóg een kiekje met een ‘spontane’ ik, tussen hordes toeristen aan het Gardameer.


Waarom laten we onszelf zo graag als volmaakt mens in een paradijselijke wereld zien aan anderen? Welke verwachtingen hebben mensen als ze alleen andermans gepolijste Instagram momenten zien? Natuurlijk plaats ik geen foto als ik net mijn ogen uit mijn hoofd heb gehuild, maar ik weet ook niet of mensen erop zitten te wachten om dagelijks plaatjes van mijn avondeten te zien. Ik wil foto's maken voor mezelf, niet voor mijn Instagram. Genieten van mijn leven, niet van mijn tijdlijn. Al die volmaakte plaatjes, een mens wordt er zo onzeker van. Vanaf nu alleen nog plaatjes die ík mooi vind. En voor iedereen die zit te wachten op een perfecte foto van een perfect leven: bye-bye.



bottom of page